Íslendingar hafa löngum verið viðkvæmir fyrir lýsingum útlendinga á íslenskum aðstæðum, einkum mataræði, umgengnisháttum og þrifnaði.

Þess munu ekki mörg dæmi í heimildum að Íslendingum hafi ofboðið sóðaskapur landa sinna. Helst kemur það fram í visitasíum kirkna að fundið er að umgengni og þá einkum því virðingarleysi sem guðshúsunum er sýnt með því nota þau sem geymslur.

Árið 1697 vísiteraði Árni Þorvarðsson, prófastur í Árnesþingi, Austfirðingafjórðung í umboði Jóns Vídalín, þá officialis í Skálholtsbiskupsdæmi en síðar Skálholtsbiskups. Verður ekki annað sagt en Árna hafi blöskrað umgengni um kirkju og bæ í Húsavík eystra, ekki síst þegar hann treysti sér ekki til þess að fara inn í bæinn til þess að hitta húsbóndann.

Björk Ingimundardóttir ritaði kynningartexta og annaðist uppskrift skjalsins.